استقبال از سریال «حکایت‌های کمال ۲» نه فقط یک موفقیت تلویزیونی، که زنگ خطری برای نظام آموزشی است. وقتی خانواده‌ها و کودکان با اشتیاق پای داستان‌های نوجوانان دهه‌های گذشته می‌نشینند، آموزش و پرورش امروز چه پاسخی برای این سوال دارد: چرا دیگر نمی‌توانیم قصه‌های نوجوانان زمان خودمان را خلق کنیم؟ این استقبال پرشور، آینه‌ای است که کم‌توجهی به پرورش خلاقیت و هویت‌سازی نسل جدید را بی‌رحم نشان می‌دهد.